T R O I S C O U P S
A
L A P O R T E . . .
سه ضربه بر در
En français et en fârsi !
He Qi
Ils donnaient l'image d'un couple amoureux,
léger, rieur,
uni dans les difficultés
comme dans les moments de bonheur...
12 ans de vie commune,
paisible et sans histoire...
Jésus et Marie-Madeleine
étaient simplement eux-mêmes...
Ni vraiment meilleurs que les autres,
ni moins bons non plus,
et ça faisait vraiment plaisir à voir...
Et puis,
et puis, il y a eu ce terrible week-end de la fin mars...
Le printemps allait éclater dans toute sa gloire.
L'air était plus doux, le soir.
On venait juste de passer à l'heure d'été...
Assez souvent,
Jésus était invité à participer à des séminaires,
ici ou là...
Il ne partait jamais plus de trois jours,
avec un ou deux de ses disciples.
Mais, cette fois-là,
ses fidèles compagnons avaient bien regagné leur foyer
à l'heure dite,
mais... sans Jésus...
Ils paraissaient un peu embarrassés, un peu empruntés...
Ils aimaient profondément Jésus
et ils respectaient Marie-Madeleine
comme leur propre soeur...
Alors,
dans leur confusion, dans leur désarroi,
ils ont inventé un retard, une excuse, un prétexte,
quelque chose de pitoyable
pour justifier l'injustifiable...
Devant eux,
Marie-Madeleine a eu le courage
de faire presque bonne figure...
Mais,
sitôt l'huis refermée,
elle s'est effondrée sur la terre battue,
comme un vieux sac...
Trois jours, trois nuits,
prostrée,
toute seule dans l'obscurité...
Finalement, un matin,
Jésus a repris sa route,
le chemin de son village,
celui de ses ancêtres, celui de sa bien aimée...
A un moment,
tout près d'un vieux pont ocre jaune
aux trois arches majestueuses à force de simplicité,
il a posé son baluchon sur une pierre blanche et plate,
dans un geste de vieille fatigue...
Et puis, lentement,
pas à pas,
il s'est enfoncé dans les eaux fraîches du Jourdain.
Le bruit des remous,
les cricris des insectes,
les oiseaux lointains et insouciants...
Trois oliviers.
Menthe sauvage et origan.
Depuis l'aube,
tout bas, tout haut, il n'arrêtait pas de répéter :
" Mon Père, pourquoi m'as-tu abandonné ?
...Mon Père, pourquoi..."
Plus de trois heures,
il est resté nu dans le lit de la rivière
aux eaux vives et courantes,
les yeux à moitié fermés...
Longtemps, longtemps,
il s'est frotté, frotté tout le corps
avec les herbes grasses et odorantes du rivage,
avec l'énergie du désespoir...
De sa peau,
il fallait, à tout prix, ôter, éliminer, extirper cette...
... cette senteur d'une autre,
ce parfum si aimé,
si abhorré...
Le soleil
bientôt allait se coucher
derrière la colline aux chardons,
aux carlines et aux herbes sèches...
Il fallait maintenant se remettre en route.
Quoi qu'il arrive.
Quoi qu'il en coûte.
A pas lourds...
Quand il aperçut enfin le toit de leur masure,
la maison des jours heureux,
la maison de toujours,
Vénus était déjà haute dans le ciel...
Et Jésus pleura une nouvelle fois...
Depuis des heures et des heures,
il se faisait tout un cinéma,
un véritable scénario catastrophe...
Il imaginait, à son retour,
la souffrance, la douleur, la colère,
le courroux de la femme de sa vie...
Au seuil de la porte,
sa porte, leur porte,
il a fait une dernière prière.
Silencieuse.
Et puis,
il a rassemblé toutes ses forces.
Secrètement,
il en a appelé à tous ses anges gardiens
et il a frappé trois coups bien sonores !
Toung ! Toung ! Toung !
Les secondes qui ont suivi
lui ont paru interminables...
Lui,
si habitué à faire des miracles,
si habitué à charmer son monde,
il sentait, à cet instant, ses jambes flageoler...
A l'intérieur,
quelques pas qui s'approchent.
On est vraiment peu de chose...
Le verrou grince,
la porte s'entrouvre,
la lumière dansante de la torche l'éblouit.
Des étincelles,
l'odeur de suif, la marmite qui chante...
Ce soir,
Marie-Madeleine a revêtu sa belle,
sa longue robe blanche.
Celle qui dessine, autour du col,
un fin liseré bleu...
Elle paraît très calme.
Elle regarde
Jésus
tranquillement dans les yeux.
D'un geste simple,
elle le prend par la main,
en disant simplement ces mots :
" Entre,
et ne pèche plus... "
Pénélope Estrella-Paz
17 avril 2014
En bas de cette page,
tous les liens !
He Qi
Marie-Madeleine et Jésus
سه ضربه بر در
°
پنهلُپ استرِهلَهپَز
ترجمه: سارا ایرانی
°
°
انگارهی زوجی خوشبخت
سبکبال و مسرور
مُقَرَب در سختیها و خوشیها
*
دوازده سال زندگی مشترک
...آرام و بیاشکال
*
عیسی و مریم مجدلیه
...از آنها میگویم
*
نه آنکه بسیار بهتر باشند از دیگران
یا بدتر
همین زندگیشان را جذاب تر میکرد
*
سپس
سپس آن پایانِ هفتهی هولناک اواخر مارس سررسید
*
بهار پیروزمندانه به شکوه خویش نزدیک میشد
شبها هوا لطیفتر شده بود
انقلاب تابستانی سررسیده و روزها درازتر شده بود
***
عیسی اغلب اینسو و آنسو
...به سمینارهایی دعوت میشد
*
اما هرگز بیش از سه روز
از خانه دور نمیشد
با دو یا سهتن از حواریون خویش
*
اما اینبار در موعد مقرر حواریون
بهخانه بازگشته بودند
اما از عیسی خبری نبود...
*
بهنظر کمی معذب میآمدند حواریون، اندکی گمگشته
*
آنها عیسی را عمیقن دوست داشتند
و به مریم مجدلیه حرمت میگذاشتند
همچون خواهر خویش
*
پس در سرگشتگی و پریشانخاطری
چیزی ابداع کردند: عذری، بهانهای
برای توجیه ِ آنچه توجیهناپذیر است
*
مریم مجدلیه
شجاعانه در برابرشان
چهرهای آرام به خود گرفت
*
اما همینکه به اتاق خویش بازگشت
و در را بست
در هم فرو ریخت
روی خاکِ سخت
همچون توشهدانی فرسوده
*
سه روز و سه شب
درهمکوبیده
تنها در تاریکی
*
سرانجام یک روز
عیسی بهراه افتاد
و راه دهکدهی نیاکان خویش را پیش گرفت
دهکدهی محبوب خویش...
*
یک لحظه
درست نزدیک به پل زرد اُخرایی
و سه طاق که از سادگی پرشکوه بودند
توشهدان خویش را با خستگی تمام
بهروی سنگی پهن و سفید گذاشت
*
سپس بهآرامی
گام به آبهای سرد اردن نهاد
*
همهمهی آب
صداهای حشرات
پرندگان بیتشویشِ دوردست
*
و سپس سحرگاه سررسید
اینسو و آنسو
تکرار میکرد:
پدر! چرا رهایم کردی؟
پدر! چرا؟...
*
بیش از سه ساعت
در بستر رودخانه ماند
در آبهای تند و جاری
با چشمهایی نیمباز
*
بارها و بارها
بدن خود را با گیاهان چرب و عطرآگین رودخانه
سایید با تمامی قوای نومیدش
*
بههرقیمتی باید میزدود، پاک میکرد و میروبید
این عطرِ دلنشین و منحوس را
عطرِ دیگری
*
خورشید داشت خاموش میشد
پشت تپههای خار
تپههای تیغبوتهها و گیاهان خشک
*
هرآنچه سر رسد
بههر قیمت
اکنون دیگر باید بهراه میافتاد
با گامهای ثقیل
*
ناهید دیگر در میانهی آسمان بود،
آنگاه که به خانهی خویش رسید
به خانهی روزهای شاد
بهخانهی تمامی روزها
*
عیسی یکبار دیگر سربه گریستن نهاد
*
ساعتها و ساعتها
اجرای فیلمی کامل
با فیلمنامهای مصیبتبار
*
میاندیشید به رنج و درد و قهر
و خشم ِزن زندگی خویش
در بازگشت
*
در آستانهی در
در ِخانهاش، درگاهِ مأوایشان
آخرین دعای خود را خواند
در سکوت
*
سپس تمام نیروهای خویش را گردآورد
*
پنهانی
از تمامی فرشتگان نگهبان یاری خواست
و سه ضربهی بلند بر در نواخت
*
تق! تق! تق!
*
ثانیهها بیپایان مینمودند
او
که به معجزه عادت داشت
او که اطراف خویش را مسحور میکرد
زانواناش را لرزان مییافت
*
صدای پایی از درون به گوش رسید
*
آه انسان تا چه سان کوچک است!
قفل به صدا درآمد
در نیمهباز شد
نور مشعل ِروشن رقصان بیرون آمد
*
جرقهها، عطر روغن سوخته، دیگی که آواز میخواند
*
آنشب
مریم مجدلیه جامهای زیبا بر تن داشت
پیراهن بلند سفید
*
همان که بر اطراف گردناش
خطی ظریف و آبی
رسم میکرد
*
بهنظر آرام میرسید
*
با آرامش تمام به چشمهای عیسی نگاه کرد
*
با رفتاری بیغش
دست او را در دست گرفت
و به سادگی گفت:
بهدرون درآ و دیگر گناه نکن!...
*
*
*
شعری از پنهلُپ استرِه لَهپَز برای سارا ایرانی و محمد عزتپور
نقاشی عیسی و مریم مجدلیه بر گور، از هنرمند چینی: هه کی
Un grand merci à Sara Irani
pour la traduction !
He Qi : Hop !
Loop en Iran : Zoom !
Les autres textes de Loop en fârsi : Dong !
